Sensin
Ey beyit bakışlım, ey beliğ sözlüm
Bütün şiirlerin âlâsı sensin
İcâbet-i saat içinde gizlim
Şu cuma vaktinin salâsı sensin
Seninle bozuldu hecede sayı
Aruzlar, koşmalar aldılar payı
Yıkıldı gönlümün şiir sarayı
Başımın en tatlı belâsı sensin
Sanma ki bu bayrak artık dikili
Şiir bahçesine sevdân ekili
Âsumanda en muamma ikili
Zuhâl’in ayrılmaz hâlesi sensin.
Muteber kelâmlar söndü seninle
Rûhum divâneye döndü seninle
Cüceler, devleri yendi seninle
Bu garip âşığın balası sensin
Senle bitti Fuzuli’nin vâdesi
Zehir oldu Celâli’nin bâdesi
Nere baksa seni görür dîdesi
Gönlümün yıkılmaz kalesi sensin.
Celalettin Tokmak