YETİŞ
Gönlümde özlemin keman çalıyor
Hasretin kalbime vurmadan yetiş…
Gözlerim her yerde seni arıyor
İntihar kapıma vurmadan yetiş…
Yetiş ki kalbimin ateşi sönsün
Yetiş ki şansızlık tersine dönsün
Gittiğin yollarda izin görünsün
Beynime bir kurşun sıkmadan yetiş…
Günbegün büyüyor bende hasretin
Kulağımda çınlar o titrek sesin
Bu can dara düştüm nerelerdesin?
Boynumu urganlar sarmadan yetiş…
Gözlerimde yaşlar dönüştü sele
Derdimi diyemez oldum bak ele
Varlığından hariç her şey nafile
Sabahı bekleme bugünden yetiş…
Hasret ateşiyle yanarken tenim
Yakındır toprağa girer bedenim
Artık biçilmeden sevda kefenim
Azrail kapımı çalmadan yetiş…
Sanki bağlamışlar iki kolumu
Şaşırıp kalmışım kendi yolumu
Görmek istemezsen kötü sonumu
Sabahın güneşi doğmadan yetiş…
Elleri halime güldürmeden gel
Bu can bu bedeni terk etmeden gel
Sabrımı vuslata erdirmeden gel
Birazcık hatırım kaldıysa yetiş…
MUSTAFA BOZ